Донишгоҳи техникии Тоҷикистон ба номи академик М.С.Осимӣ

Ба воситаи гулҳо метавонед ҳиссиёти худро нисбат ба ишқу муҳаббат, дастгирӣ кардан ва ҳатто хафа карданро баён намоед. Одоби гулдастаро тақдим кардан ҳоло ҳам муҳим аст. Гулдаста мисли лакмуси мазза ва муносибат ба одам аст – занон забони гулҳоро беихтиёрона мехонанд. Дар ин мавод ба шумо дар сохтани як гулдастаи комил, ки эҳсосоти шуморо нишон медиҳад, кумак мекунем.

Гулдастаро чӣ тавр бояд интихоб кард?

Барои рамзгузории паём бо рангҳо, ба се меъёр диққат диҳед:

-миқдор;

-ранг;

-рамз.

Миқдор. Гулдаста дар бораи рақамҳо маънои худро дорад. Қоидаи асосӣ ин аст, ки шумораи гулҳо бояд тоқ бошанд. Дар баробари ин шумораҳои муайяни рангҳо маънои рамзӣ доранд:

-се гул – эҳтиром;

-панҷ гул – эътироф;

-ҳафт гул – ишқ;

-нӯҳ гул – парастиш.

Аммо 13 гулдаста тақдим кардан дуруст нест. 1 дона гул – воҳид махсуси худро дорад. Гул дар як нусха бояд истисноӣ ва нодир бошад. Баъд вай робитаи хоси зану мардро нишон медиҳад яъне: «Ту ягонаи ман ҳастӣ».

Ранг. Ранги палитраи гулҳо маъноҳои гуногун дорад. Кам одамон медонанд, ки ранги гули зард ба ҳеҷ ваҷҳ «муҷиб (маъно)-и ҷудоӣ»-ро надорад. Ранги гули зард рамзи дӯстӣ аст. Ба духтаре, ки ба шумо майл дорад, вале шумо ба ӯ ҷавоб дода наметавонед, як гулдастаи офтобӣ додан мувофиқ аст.

Семантикаи зерин барои ифодаи тамоми тобишҳои эҳсосот кӯмак хоҳад кард:

-сурх – ишқу муҳаббат;

-гулобӣ – муҳаббати падарӣ, хешутаборӣ ва ё ишқи ҷавони тарсу;

-норинҷӣ – шодӣ, ид;

-тиллоӣ – сарват;

-кабуд ва ё осмонӣ – вафодорӣ, оила;

-бунафш – бузургӣ, шаъну шараф;

-сабз – умед;

-сафед – покӣ, бегуноҳӣ.

Рамз (символизм). Ба шумо лозим аст, ки гулҳоро худатон бичинед. Рамзҳои гул дар кишварҳо ва фарҳангҳо гуногунанд. Ҳамин тариқ, дар Аврупо ва баъзе кишварҳои Шарқ хризантема гулҳои ғамангез ҳисобида мешаванд. Онҳоро дар гулдастаҳои идона кам истифода мебаранд. Ва дар Ҷопон, баръакс, онҳо хризантемаҳоро дӯст медоранд. Дар он ҷо онҳо умри дарозро ифода мекунанд. Агар японӣ ба шумо аз гулҳои хризантема чой ё нӯшокӣ тайёр кунад, ин маънои онро дорад, ки ӯ ба шумо умри дароз мехоҳад.

Гулдастаи шумо чӣ маъно дорад?

Дар рӯзи 8-уми март тақдим кардани гулҳои мавсимӣ маъмул аст: лола, мимоза ва дигар гулҳои баҳорӣ. Бояд на танҳо ба забони гулҳо ва фурсат, балки ба синну сол ва мақоми зан низ аҳамият додан муҳим аст.

Ба духтарони ҷавон гулҳои саҳроӣ ва ҳам гулҳои боғӣ, инчунин гулҳои «аҷоиб» тақдим кардан мумкин аст. Навдаи кушоданашуда ё бутони ношукуфта бояд интихоб карда шавад. Ин ҷолибияти ҷавононро таъкид хоҳад кард.

Ба духтар ё ҷияни худ шумо метавонед лолаҳои сафед, гулобӣ ва ё зардро тақдим кунед, то ки табъи идона эҷод кунанд.

Барои дӯстдоштаи худ як гулдастаро дар асоси афзалиятҳои ӯ ва муносибати шумо интихоб кардан лозим аст. Бифаҳмед, ки ҳамсафари шумо чӣ гуна гулҳоро дӯст медорад? Онҳо бояд дар таркиби гул бартарӣ дошта бошанд. Агар шумо завқи дӯстдоштаи худро надонед, варианти беҳтаринро истифода баред – ин садбарг мебошад.

Барои зани худ як гулдастаи садбарги сурх туҳфа кардан афзалтар аст. Ин маънои муҳаббати ҳақиқиро дорад.

Барои духтари дӯстдоштаатон, ки шумо ҳанӯз издивоҷ накардаед, садбарги арғувонӣ ё чойӣ мувофиқ аст. Агар шумо хоҳед, ки дар рӯзи 8-уми март издивоҷ кунед, гулҳои сафедро интихоб кунед: онҳо ҳангоми издивоҷ туҳфа карда мешаванд.

Аммо эҳтиёт бошед: заноне ҳастанд, ки ба таври органикӣ ба садбаргҳо тоб оварда наметавонанд, зеро онҳоро ғайриоддӣ ҳисоб мекунанд. Дар ин ҳолат, як растании экзотикӣ ҳалли кор хоҳад буд. Масалан, орхидеяи шоҳона. Онҳо, чунон ки шумо аллакай медонед, якдонагӣ туҳфа карда мешаванд. Бо чунин туҳфа шумо нишон медиҳед, ки: “Ту барои ман ягона ва бемислу монанд ҳастӣ”.

Агар шумо ошиқ бошед, вале то ҳол ҷуръат накардаед, ки эҳсосоти худро ошкор созед ва ё дар рӯзи ид дар наздикии маҳбубатон бошед, ба ӯ як даста гул фиристед. Шахсан сабадҳои гул танҳо барои солгардию намоишҳои бефосила дода мешаванд, аммо чунин туҳфаи «ғоибона» мувофиқтар аст. Фақат илова кардани корти табрикиро фаромӯш накунед.

Ба модар, бибӣ ва дигар занҳои солхӯрда набояд гулҳои зуд пажмурдашаванда, ба монанди лолаҳои бургундӣ туҳфа карда шаванд. Варианти хуб дар ин ҳолат гулҳои кӯзагӣ (петунияҳо, сикламенҳо, бегонияҳо ва ғайра) мебошанд. Онҳо аслан зебо буда, робитаҳои оилавиро ифода мекунанд.

Гулдаста барои занҳои роҳбар ва соҳибкор бояд нафису шево бошад. Рангҳои дурахшон, шабпаракҳои ороишӣ, секинҳо ва дигар ороишҳо қабул карда намешаванд. Хуб аст, ки агар дар гулдаста гулҳои кабуд дошта бошад. Ин эҳтиром ва эътимодро нишон медиҳад: “Шумо метавонед ба ман такя кунед”.

Дар мавриди ҳамкороне, ки бо онҳо муносибатҳои дӯстона доред, аксар вақт лолаҳои анъанавӣ ё масалан, гиасинтҳои зебо туҳфа бояд кард. Гулдастаро дар мизи корӣ гузоштан мумкин аст, онҳо барои муддати тӯлонӣ писанди занҳо хоҳанд шуд.

Интихоб кардани гулҳои тару тоза

Чидани гулҳое, ки эҳсосотро дақиқ ифода мекунанд, нисфи муваффақияти шумо аст. Ҷузъи дуюм гулдастаи пурраро бояд харид кард.

Якчанд маслиҳатҳо дар интихоби гулҳои воқеан тару тоза:

1. Гулдастаҳои тайёрро нахаред. Аз гулфурӯш хоҳиш кунед, ки ороишро дар назди шумо созад ё худатон иҷро кунед. Ва дар хотир доред: гулҳо бо рангҳои дурахшон ғайритабиӣ ба таври сунъӣ ранг карда мешаванд. Онҳо нисбат ба гулҳои табиӣ зудтар хушк мешаванд.
2. Бо бастаҳои ношаффоф эҳтиёт шавед. Дар зери парпечи зебо баргу пояи пажмурда, инчунин «навъи дуюм» гулҳои навдааш шикаста пинҳон карда мешаванд.
3. Бодиққат навдаи онро тафтиш кунед. Гулро нагиред, агар шумо дар канори гулбаргҳо рахи торикро бинед – он пажмурда мешавад. Инчунин, баъзе гулҳо (масалан, садбаргҳо) бояд курта ном дошта бошанд. Ин гулбаргҳои шадид ҳастанд, ки навдаро ба оғӯш мегиранд. Агар он вуҷуд надошта бошад, пас эҳтимол дорад, ки гул барои пинҳон кардани зарар канда шудааст.
4. Буридани гулро аз назар гузаронед. Агар равшан бошад, пас гул танҳо аз боғ аст. Гулро аз нӯги поя нигоҳ доред: агар пояи гул дар зери вазни навда хам шавад, гул тез пажмурда мешавад.
5. Аз дасти гулфурӯшони кӯчагӣ гул нахаред. Нархи гулҳо ҳатто дар рӯзи 8-уми март набояд қимат бошад. Гулдастаҳоро на дар дӯконҳои кӯчагӣ, балки аз мағозаҳои бонуфуз харед.
6. Гулҳо метавонанд аз сухан фасеҳтар ва аз туҳфаҳои гаронбаҳо ширинтар бошанд. Онҳоро ҳарчӣ зудтар ба модарону бонувон туҳфа кунед. Бигзор гулдастаҳои шумо дар рӯзи 8-уми март табъи онҳоро хуш кунад.

Искандар Ашӯров